De jaren ‘30
Omdat de competitie allang begonnen was, werden er in het eerste halfjaar alleen maar oefenwedstrijden gespeeld. In september 1930 werd het terrein in het Roggedal, achter Heliomare gelegen, officieel geopend.
Nu denkt u misschien dat er gewoon voluit gevoetbald kon worden, echter, dat ging meestal niet zomaar. Het voetbalveld in de nabijheid van het strand moest vaak eerst zandvrij gemaakt worden. Spelers en bestuursleden gingen met kruiwagens aan de gang zodat er uiteindelijk fatsoenlijk gespeeld kon worden.
Het omkleden ging in die tijd ook iets anders dan tegenwoordig. De Excelsior spelers kleedden zich meestal thuis om en de tegenstanders konden zich omkleden in het zomerhuis van de familie A. Schellevis (later van oud-bestuurslid Martin Kroon), woonachtig aan de Relweg 60.
Voetbalvereniging Excelsior werd ingedeeld in de 2e klasse van de DHVB.
De allereerste competitiewedstrijd was tegen het 2e van VVZ en werd met 4-2 gewonnen. Excelsior verging het heel goed dat eerste seizoen, want ze werden gelijk ongeslagen kampioen en scoorde maar liefst 131 doelpunten. Een ongekend aantal. Helaas volgde er geen promotie doordat de promotiewedstrijden niet konden worden gewonnen.
In het seizoen 1932/1933 mocht men dan eindelijk aan het echte werk beginnen. In dat seizoen werd Leo Schelvis penningmeester en nam de kas over van Freek Bol (de overgrootvader van onder andere Wouter en Jasper Bol.) Op dat moment zat er nog precies tien gulden in kas. Leo Schelvis is bijna 40 jaar (!) penningmeester van de vereniging geweest. Jarenlang heeft hij persoonlijk de contributie opgehaald bij de leden. Voor de senioren 25 cent en 15 cent voor de leden die werkloos waren.
Het seizoen 1932/1933 zou een succesjaar worden.
Niet alleen het 1e elftal werd kampioen, doch ook het 2e en 3e elftal. Het 1e elftal wist ook de promotiewedstrijden tot een goed einde te brengen en promotie naar de eerste klasse DHVB volgde.
In 1933 verhuisde Voetbalvereniging Excelsior naar het weiland.
Ook het seizoen 1933/1934 was weer succesvol voor het 1e elftal. Wederom werden ze kampioen en promoveerde ze naar de IVCB. Omdat er in de IVCB al een club bestond met de naam Excelsior werd de vereniging verzocht een andere naam te kiezen. Zo werd Voetbalvereniging Excelsior VVE.
Een van de beste spelers uit de tijd was Piet Durge, de vader van Jaap Durge van de Spar. Piet speelde in verschillende vertegenwoordigende elftallen en speelde zelfs eenmaal met het officiële RK Noord Hollands elftal tegen het officiële RK Nederlands elftal. Een beenbreuk betekende het einde van zijn carrière. Piet werd tot erelid benoemd.
In 1933 kwam VVE zowaar in het rijke bezit van een heuse kleedaccommodatie. De accommodatie werd geplaatst achter de vier woningen gelegen aan de overzijde van de bloemenwinkel van Piet Muntjewerf aan de Verlengde Voorstraat. Deze accommodatie was alleen voor de tegenstanders. Onze jongens kwamen al omgekleed op het veld. Na afloop van de wedstrijd werden er een paar emmers water gehaald bij de familie Stravers en kreeg elke speler een bakkie met water om zich enigszins te wassen.
Een paar seizoenen bleef het rustig met de resultaten, doch in het seizoen 1938/1939 werd weer een kampioenschap behaald. Helaas volgde er geen promotie.
