DIOS C6 - SV Wijk aan Zee C1 0-7

Ooit begonnen met 18 spelers... Het overkomt ons allemaal en keer. De C1 heeft het geluk dat het normaal ruim in zijn jasje zit. Toch bleek dat de overgebleven 16 man voor deze zaterdag niet genoeg waren. Een wat ongelukkige tijd, weekendjes weg en ziekte zorgde ervoor dat wij van ons eigen team nog maar tot 10 spelers kwamen. Dat is dus 1 speler te weinig... Gelukkig zij er altijd spelers uit andere teams die wij dan kunnen lenen. Wij waren dan ook heel blij dat  Mike en Melvin met ons mee wilde voetballen. Zo konden we toch nog vertrekken met 12 man.

De eerste helft speelde we al zeer goed met prima combinaties. De tegenstander was echter ook gevaarlijk wat een beetje kwam door het feit dat wij wat kracht en grote miste. Toch wisten wij de openingstreffer te scoren. Mike was er als de kippen bij toen een schot gestopt werd om hem alsnog in de rebound er in te tikken. 0-1 Na de rust had Arjan Sidney van het doel gehaald om wat meer power , kracht en grote op het middenveld te krijgen. Dit bleek een gouden zet. Nu konden we met nog meer druk op de helft van de tegenstander spelen. Dit betaalde zich uit in een paar prachtige aanvallen en mooie doelpunten.

Daan Dellevoet wist goed af te ronden op een prima voorzet van Daan Hilbers. Daan Hilbers wist zelf ook een paar keer te scoren. Wel 3x zelfs. Een echte hattrick (3 goals in een helft). Er moet gewoon een groot compliment gemaakt worden aan jullie allemaal want jullie speelde echt vol overgave. Top! Melvin speelde weer geweldig achterin alsof hij het hele seizoen al met ons meedeed. Mike ging er een paar keer langs en schoot nog een keer op de paal, en dat in de C1, want Mike is nog maar een E junior. Het was misschien wat laat in de middag , maar ik had het niet willen missen. En wat doet een keeper die eindelijk een keer mag voetballen... scoren natuurlijk. Sidney maakte 2 prachtige goals. Wat een sprookje! Mannen allemaal bedankt, ook natuurlijk als je naam niet is terug te lezen in het verslag. Jullie waren echt heel goed. Tot volgende week, Marco