Slap begin, sterk eind...

Prachtig weer en nog steeds een goede groene grasmat. Ingredienten om vol goede moed te beginnen aan de volgende overwinning die ons dichterbij het kampioenschap kan brengen... Want ja, wij hebben onszelf een doel gesteld en denken dat het mogelijk is.

Helaas was daar de eerste 10 minuten van de wedstrijd niets van te zien. Wat een slappe vertoning. Geen bal kwam goed aan en iedereen rende paniekerig door elkaar, als een kip zonder kop. Volendam liep makkelijk door onze verdediging heen en wist een paar ballen op het goal te vuren... we waren gewaarschuwd. Toch konden we niet verkomen dat een van die aanvallen een doelpunt opleverde voor Volendam. Zij kwamen geheel terecht op een 0-1 voorsprong.

Gelukkig schrokken wij hier op tijd wakker van en gingen we beter, gecontroleerder en rustiger voetballen. Dit leverde vrijwel direct kansen op. Met name Jelle bleek een prettig aanspeelpunt. Hij wist de bal steeds goed te controleren en even vast te houden, zodat het middenveld aan kon sluiten en wij met een meerderheid de aanval konden openen. Als verrassing voor de tegenstander wist hij in plaats van een kaats te geven ook een keer zelf weg te draaien en zo alleen voor de goal te komen en te scoren. Dit deed hij nog een paar keer, maar daar wist de uitstekend spelende keeper vaak een antwoord op. De aanvallen werden steeds beter en mooier. Halverwege de eerste helft werd een mooie pass van Daan Hilbers prima binnen getikt door Nick en zo stonden we 2-1 voor. Het doordrukken lukte niet helemaal. Met name dankzij goed keeperswerk bleef het maar 2-1.

In de rust waren we kritisch op onszelf dat we zo slecht waren begonnen. We spraken af dat we snel de 3e moesten maken omdat we het gevoel hadden dat Volendam dan al het geloof in een overwinning los zou laten. En zo geschiedde. Nick werd na 1 minuut in de tweede helft, na een geweldige aanval bedient door een pass van Jelle. 3-1. Toch bleek Volendam nog taai en wist ons met enekel aanvallen nog even te laten schrikken. Dit kwam ook omdat wij zelf onze voorsprong maar niet konden uitbreiden. Elke aanval werd gestuit door de keeper of door het feit dat we net niet scherp genoeg in de afronding waren. Daardoor bleef het spannend.

We zaten al in de 76e minuut toen we eindelijk weer een keer scoorde. Via een goede corner van Bink wist Gijs met een kopbal het duel van de keeper te winnen. 4-1. Nu was het zeker dat wij zouden gaan winnen. Toch wilde de keeper van de tegenstander nog ee keer zijn kwaliteiten laten zien. Nadat wij terecht een penalty hadden gekregen, mocht Gijs aanleggen... de bal was hard... maar niet genoeg om de keeper van Volendam te verslaan. Het leek op een 4-1 overwinning af te stevenen. Alleen Jordy dacht daar anders over. Nadat hij in een paar sprintduels had laten zien dat hij sneller was dan de gehele achterhoede van Volendam, vond hij het wel tijd worden om daar rendament uit te gaan halen. Met nog 3 minuten te spelen lanceerde Gijs een diepe bal en kon Jordy zijn turbo aan zetten.... vroemmmm... voor de keeper behield hij het overzicht en tikte rustig de bal in de hoek. 5-1. Maar Jordy was nog niet klaar. Chris wist van achteruit een diep bal bij hem in zijn voeten te krijgen. Er waren nog wat obstakels in de weg... maar die verbleekte bij de snelheid van Jordy. Weer kwam hij alleen voor de keeper en wist hij kalm te blijven en te scoren. 6-1. Einde wedstrijd.

Mannen, complimenten (behalve voor de eerste 10 minuten). Vanaf nu zijn wij aan onszelf verplicht om voor het kampioenschap te gaan. Hoe gaaf zou dat zijn, op de platte kar door het dorp...